Kościół gotycki z 1554 r.

Kościół w Przybiernowie istniał co najmniej od początku XIV w. Jego zły stan w 1679 r. wymusił gruntowną jego przebudowę. Pozostawiono tylko średniowieczne mury obwodowe. Jest to kościół salowy, na rzucie wydłużonego prostokąta. W kierunku wschodnim przedłuża go o 3,3 m przybudówka, od zachodu zaś wieża na rzucie trapezu 6,9 m x 8,1 m. Od północy przylega do niego niewielka szachulcowa kruchta. Korpus nawowy przykrywa dach trójspadowy ze świetlikami mającymi kształt „wolich oczu”. Od strony zachodniej przylega wieża - w górnej, drewnianej części składa się ze zwężającego się ku górze trzonu, przykrytego dwukondygnacyjnym późnobarokowym hełmem o smukłym, stożkowym zwieńczeniu, zakończonym krzyżem; w dolnej części - kamienna z ceglanym portalem ostrołukowym. Wnętrze kościoła jest jednoprzestrzenne. Prezbiterium wyodrębnia tylko podniesiona o trzy stopnie posadzka. W części zachodniej znajduje się neogotycka empora muzyczna, pochodząca z XIX w., z prospektem organowym, wykonanym w 1861 r. W wyposażeniu kościoła znajduje się kilka zabytkowych przedmiotów. W prezbiterium jest barokowy ołtarz wykonany w latach 1712 -1713. Malowidła „Ostatniej Wieczerzy” w predelli i „Zmartwychwstanie” w zwieńczeniu ołtarza, są autorstwa malarza Reinharda Böcka. W polu głównym ołtarza, zamiast malowidła znajduje się gotycka figura Madonny z Dzieciątkiem z XIV w. Po bokach ołtarza wymalowano herby fundatorów. Na ścianie po obu stronach ołtarza znajdują się przedstawienia 12. apostołów z ich atrybutami.